Zeytin ağaçları ağlıyor sessizce,
Toprak, kana bulanmış bir çarşaf gibi.
Barış güvercinleri kanat çırpamaz olmuş,
Çocukların gülüşleri donmuş dudaklarında.
Duvarlar yükseliyor, umutlar sönüyor,
Gözlerimde saklı bir damla yaş,
Kalbimde çağlayan bir nehir gibisin.
Yokluğun, sessiz bir çığlık sanki,
Her anımda eksik, her nefeste özlemsin.
Anılarımız, solmuş yapraklar gibi,
Bir sabah uyandım, senden uzak,
Ruhumda bir fırtına, içimde bir boşluk.
Gözlerin kadar derin bir yalnızlıkta,
Kaybolmuş bir rüzgar gibi savruluyorum.
Bir zamanlar ellerin vardı, sımsıcak,
Seninle bir sonbahar akşamı tanıştım,
Gözlerin, gecenin yıldızları gibiydi parlak.
Ellerin değdiğinde kalbime,
Zaman durdu sanki, dünya sadece bizdik.
Birlikte yürüdüğümüz o yollar,
Yürüdüm sensiz o ıssız sokakta,
Adımlarım yankı, sessizlik içimde.
Bir nefes gibiydin kaybolan havada,
Şimdi yalnızlık sarar dört birimde.
Gözlerin hatıra, silinmez izler,
Bir sabah doğacak, en karanlık geceden,
Umut dolu bir güneş, doğacak içimden.
Hayaller serpildi, gökyüzünde birer yıldız,
Her biri birer düş, yarınlara yol çizer.
Geçmişin izleri kaldı geride,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!