Mehmet Kıyak Şiirleri - Şair Mehmet Kıyak

KÜÇÜĞÜM

Şüphesiz,
Hayat bir rüzgârdır ancak,
Sen dalından düşen bir kuru yaprak,
Bu rüzgâr seni de önüne alacak,

Yaşanır mıydı bilmem,
Tekdüze hayat içinde?
Ah, bu hayat!
Her şeyde bir tezat…

İç içe girmiş her şey!

BİTMEZ BENİM DERTLERİM

Biliyorum,
Terk etmeyecek bu dertler beni!
Dostlarımla olsam da,
Dalar dalar giderim! ...

Göm yüreğine derdi, kederi…
Sevmeyen ne bilsin,
Aşkı, çileyi?
Seven gönüllerdir,
Aşkın, sevdanın yeri!
Bırak, onlar yaşasın,

Ağlarım

Ağlarım,
Böyle zamanlarda ben,
Sen gidince...
Ağlarım,

SEVGİLİM

Bir daha gelsem dünyaya, yine severdim seni,
Eğer sen de gelsen bir daha, sever miydin beni …
Dünya neymiş gördün, tanıdın, aşkı ve beni,
Razı olur muydun, yeniden sevmeme seni…

SESSİZ SÖYLEŞİ

Ah, bir bilsen,
Söyleyecek ne çok sözüm var sana! …
Ah, bir bitse şu gürültüler! ...
Şu konuşmalar,

Koymam ben adını insanlığın,
Sağcılık, solculuk, soyculuk…
Bir gönül var bende,
Benden taaa içerde…

Varsın istemesinler beni içlerine,

Elbet gidilecek bir gün.
Kısa ya da uzun vedalarla…
Gitmek bir şey değil aslında,
Gözün arkada kalmayacaksa…
Gitmek dokunmaz insana,
Dönüşü olmayan yol olsa da…

YANARDAĞLARIN KADERİ

Bir dağa ne zaman yanardağ denir?
Heybetli bir dağ olarak bilirsin de,
Bilmezsin ne ateşler saklar içinde.
Ateş neleri değiştirmez ki kalsın öyle,