Sessizlik
Çığlıklarla dolu sağır edici bir sessizlik
Karanlık
Kimsenin beni göremeyeceği kadar karanlık
Tek başımayım
Tıpkı dünkü gibi
Canım papatyalar
Ne güzel açarlar güneşi görünce
Ve nasıl da yükselirler
Gökyüzünün maviliklerine doğru
Güneşe aşıktır her biri her bir yaprağıyla
Ama hiçbiri ulaşamaz biricik aşklarına
Ölümün kirletemediği çocuklar
At binerler günün şafağında
Ve öldürenlerin üstüne yol alırlar
Cennete doğru
Açlığın kirletemediği çocuklar
En güzel şiirlerimi hep sana yazdım ben
En hüzünlüsünü
En mutlusunu
En çoşkulusunu
Peki neredeler şimdi?
Hepsi bir komidinin çekmecesini eskitmekte
Git hadi
Git ve sakın bakma ardına
Ve geri dönmeye de kalkma
Seviyorsun onu biliyorum
Yoksa git diyebilir miyim hiç sana?
Her şey eksik sanki biraz
Bu gece
Daha bir karanlık diğer gecelerden
Hatta daha bir sessiz
Daha neşesiz
Her şey eksik sanki biraz
Her şey kirlendi yine
Başladığım yere döndüm
Yoksa hep mi buradaydım?
Bilemedim
Belki de ben kirlettim her şeyi gözyaşlarımla
Belki de bu çiçekler
Güneşi göremeden solan çiçek
Söyle hiç aşık oldun mu?
Birisini ölesiye sevdiğini
Hissettin mi bütün yapraklarında
Ve çarptı mı tomurcukların
Bir bir köklerinde?
İtirazım var
Herkesin birbirine baktığı
Ama kimsenin birbirini görmediği bu dünyaya
İtirazım var
Herkesin birbirini dinlediği
Ama kimsenin birbirini anlamak istemediği bu dünyaya
Yoksun yine bugün
Seni arıyorum
Cama çarpan yağmur damlalarında
Bomboş sokaklarda
Seni arıyorum
Hiç gelmeyeceksin biliyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!