Mehmet Kesen Şiirleri - Şair Mehmet Kesen

yanmaksa seni sevmek
cehennem örter bedenimi
üşütme beni
seni sevmek susmaksa
ben senin sustuğun yerdeyim
söyletme beni

ey çağrışımın atası gel
harf kırığı güllerimden divit akacak
küskün şiirler yanacak
geceden soyunan sözler
kelebeğe özenen dizeler
nefesinle kanatlanacak

gözlerinden geçiyorum
yüzünün haritasında
kendimden geçiyorum
tarih kadar eski
asil bir keder karşılıyor beni
asude bir bakış

Aşkı beslermiş kaderin gölgesindeki keder
Sensiz ölüm geçmiyor boğazımdan poelin
Oturdu can evime kelimeler
Bırak ta söyleyeyim gideyim poelin

Kirpiğime damlayan

her şey geçer
cümlesiz kalırım demişsin ya...

boynum büküldü
eğildim
bir damla yaş süzüldü

ölüm uzarken
bir çocuğun ağzında
hüznün eskitemediği
gülüşünü sun yarına
düşüncelerinin çatlamış coğrafyasında
kavruk bir ilkin sonbaharında

veda zamanı geldi
burası son durak
yalnızlığın sevinecek yokluğuma
sessizlik dillenecek
bensizlik boğazında düğümlenecek
bir hesap varsa ödenecek

kapama gözlerini
incilerin değsin isterim tenime
denizinde çırpındığım
saçlarında sürüklendiğim
soluksuz kaldığım incilerin
nefesin okşasın yanağımı

düşlerim var
sana dair kapıların açıldığı
oyun dediğim
bu yaşam uykusunda
aşka kupa kızı dedim anlasana
anahtar sözcük bu olmasada

mevsimsiz açan bir çiçektin
dalından koparılmayı bekleyen
emanet duruyordun zamanın koynunda
harcın topraktı senin
suya hasretliğin bu yüzden
akıt gözyaşlarını kendin adına