Mehmet’in vurduğu çelikten tokattır Çana ...

Ne gövdede baş kalmış ne de bacak,
Gökyüzünden mermiler yağıyor sağnak sağnak,
Türk’ün amacı Çanakkale Boğazında düşmanı boğmak,
En son hedefidir o neferin şahadet şerbeti içmek,
Gökyüzünden melekler inmiş saf, saf,
Elinde Kur-an, dilinde tekbir askere eşlik,ediyor
Bir dağı omuzlamış gibiydi onbaşı seyit yiğit,
Yürüyordu inandığı hakka doğru yürüyordu,
Canından çok sevdiği millete doğru,
Yürüyordu onu var eden vatana doğru,
Bastıkça basamaklar çavdırtıyordu,
çatırdıyordu onun kemikleri,
Sallandı zelzele oluyormuş gibi topun tahta merdivenleri,
Allahuekber diyerek yokladı mermiyi,
tekbirine melekler tekbirle verdi karşılık
Topun namlusundan çıkan her mermi
Allah Allah diyerek vuruyordu hedefi,
Mermiler düştükçe düşman gemilerini sulara gömüyordu,
Tekbir sesleri yayılıyordu dalga dalga,
Yer ve gökyüzüyle birlikte meleklerde ediyordu eşlik,
Mehmet’in yüreğindeki imanın ateşini iyice alevlendiriyor,
Şehit düşen Mehmet’in yerine başka bir Mehmet sipere geçiyor,
Kara bulutlar kaplamış olsa da boğazı,
Namlulardan çıkan alevler her yanı aydınlatıyordu,
Mehmet tebessümle vatan için canını veriyordu,
Vatan imdat bekliyor diye koşmuş gelmiş bir diyardan,
Ayrılmış yeni evli Mehmet evdeki Emine’sinden,
Yaş onbeş hayatının baharında taze fidanlar,
Sanki dalında açmamış goncacık güller,
Anasından ayrılmış hepsi kınalı kuzular,
Vatana adak adanmış kurbanlık koç yiğitler,
Dost olanlara, toprak gibi tevazu gösterir,
Güneş gibi kucaklar elinde olanı verir,
Tevazu gösterir o yiğitler boynunu büker durur,
Bu milletin hoşgörüsünü zayıflık görenler,
Topraklarımızı elimizden almak isteyenler,
Boynu bükük duranlar o an aslan kesilir,
Azgın sel gibi bentleri yıkar, önüne geleni parçalar yok eder,
Komutan, bağırıyordu avazı çıktığı kadar,
Yürüyün yiğitlerim Allah için vatan için,
Özgürlüğümüzün sembolü albayrak için yürüyün,
Gücü tükenen komutan yığılmış kalmıştı,
Komutanları şehit düşünce asker coşmuştu,
Mehmet’in gözleri artık bir şey görmüyordu,
Ölüm kusan makinelere karşı
süngüyle, dipçikle, topla, tüfekle karşı koyuyordu,
Kanlı sırt adına yakışır şekilde kan ağlıyordu,
Birinci siperdekiler şehit düşüyor,
ardından onun yerini alıyor diğer Mehmetçik,
Bir elinde Kur-anı bir elinde tüfeği,
Diğer Mehmet’in elinde süngülü tüfeği, dilinde tekbiri,
Cennette buluşmak için ölüm için birbirinin rakibi,
Düşmanın üzerine korkusuzca yürüyor,
Melekler bile gıpta ile Mehmet’lere bakıyor,
Onların gözyaşlarına karışarak akıyor kanları,
Düşman şaşkın bakıyor bu manzaraya,
Mehmet’ler gecenin karanlığında elleri tetikte hücum emrini bekliyor,
Tanyeri ağarırken yanık ezan sesi kalkın diyor,
Askerler Allah’ın huzuruna varmak için namaza duruyor,
Yer, gök tekbirlerle inliyor,
Düşman hızla yaklaşıyor topları acımasızca mevzileri dövüyör,
Manevi bir huşu içinde asker namazlarını eda ediyor,
Namazdan sonra dua içim eller havaya kaldırılıyor,
Gözlerden boşalan yaşlar kanlı toprağa karışıyor,
Tekbir sesleri gök ve yerleri inletiyor,
Essalatü Vessalamü Aleykü Ya Resulullah,
Essalatü Vessalamü Aleykü Ya Habibullah,
Essalatü Vessalamü Aleykü Ya Seyyiden,
Evveline Vel’ahirin ve Selam ün Alan Mürselin,
27.alay tekbirlerle düşmana yürüyordu,
Süngülerin biri iniyor, biri kalkıyordu,
Düşmanın sinesinden derin yaralar açıyor,
57.alay düşmanı tırpan gibi biçiyor,
Bütün erler beyaz iç çamaşırlarını giymiş ölümü bekliyordu,
Ne zaman şahadet şerbetini içmek için huşu ile hazırlanıyordu,
Hücum emri ile askerin Allah Allah sesleri yükseliyor göklere,
Kol, bacak, göz ezasından kopuyor karışıyor topraklara,
İnsan ölümünün en şerefli şekli,
İnsan için can vermenin en güzel yeri,
Yaşayanın illede ölüm dediği,
Mehmet’lerin aziz kanıyla destan yazdığı yerdir Çanakkale,
Aziz vatana göz dikenlere, İslam’ın adaletini sancaktarı olan Milletimize zulüm edenlere,
Şanlı evladımıza hasta diyenlere,
Mehmet’in vurduğu çelikten tokattır Çanakkale.

Halil ÇOLAK
Ankara, 23.03.2008