Oğlum! Gidiyorsun
Deden gibi nöbete.
Yıllardır onu bekledim
Kerpiçli küçücük bir evde.
Duamızla git yiğidim!
Nöbet sırası sen de.
Nice güller fidanlar verdik
Gelibolu, Çanakkale de.
Dost olmaz gâvur elinden
Ayrıldın sanma sevdiklerinden
Git düşmanın üstüne
Korksun senin gölgenden.
Gündüz geceden olur ayaz
Kefereye hiç güven olmaz
Uyanık ol Mehmet’im
Su uyur lakin düşman uyumaz.
Annen sütü sana helâldir
Vatan bayrak uğruna
Bir sevdadır can fedadır
Ay yıldızlı bayrağıma.
Dağda bayırda al kırmızı gelincik
Fesat yatağı gâvur kahpecik
İstikbal istiklal uğruna
Göğsünü siper eder
Şahadete koşar Mehmetçik.
Abdi YÜZEN
16.03.2018
Kayıt Tarihi : 9.12.2018 23:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1915 Yılı Esma Hatunun oğlu Ali Osman Oğlu Çanakkale- Gelibolu'ya askere gider. Şehit olur.
![Abdi Yüzen](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/09/mehmet-im-nobette.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!