Mehmet'im Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Mehmet’im
Şu benim sayfamdaki resmin var ya!
İşte bu resmin seninle olan günlere aldı götürdü beni.
Hem düşünürüm, hem’ de derim içimden,
Seni yanına alıp götüren senden önce alsaydı beni.
Oysa bilirim ben istesem’ de takdir Allah’ın.
Kim bilir ne zamana kadar yazılmıştır benim yazım.
İşte bu gün ben senin resmine, baka, baka,
Hayaller kura, kura anılarımızla avunup içimi dökmekteyim.
Can yeğenim Mehmet’im.

Biz hep birbirimizi arardık,
Gün olur buluştuk, gün gelir telefonlaşırdık.
Başkasını bilmem ama bir bana dökerdin içini.
Sen erkenden gittin diye, bilmezsin biz nasıl da şaşırdık.
Biliyor musun?
Beni yattığın yerden duyuyor’ musun?
Yoksa kulağını tıkamış, huzur içinde uyuyor’ musun?
Can yeğenim Mehmet’im.

Mehmet’im.
Ne zaman konuşsam seninle
Hep memleketten bağlardan bahçelerden bahsederdin bana
Beraber gidelim derdin özlediğini söylerdin
Teyinlerden pınarlardan derelerden göletlerden bahsederdin bana
Derdin
Çok özledim, ölmeden bir kez görseydim.
Meğer senin benden önce öleceğin gelmiş aklına.
Can yeğenim Mehmet’im.

Mehmet’im
Bilesin bu gün yine senin sayfana girdim
Önce resimlerine baktım, bütün gözyaşlarımı içime akıttım.
Sonra bu Dünya’dan sana bir mesaj bıraktım.
Sen toprağa girdin amma ruhun ortalıkta dolaşmakta
Bunu hissediyorum,
Can yeğenim Mehmet’im

29 Mart 2014