Mehmet II Şiiri - Tunga Eralp

Aslı Hatun,
Bir fidan dikmişti yıllar önce,
Sevgiyle kazmıştı toprağı,
Sulamıştı günlerce yorulmadan, şevkle,
Ümitler bağlamıştı ona,
Uzayıp giden destansı öyküler,
Hayaller keza.

Neler düşlememişti ki üzerine,
Şarkılar, türküler mi dizmemişti,
Birbirinin peşi sıra,
En güzel müjdeleri ayırmıştı,
Saklamıştı tazecik fidanına,
"Sal" diyordu "köklerini",
"Derinliklerine dal toprağın,
Sal ki kök salasın, dallanıp budaklanasın,
Kol kanat geresin vatana,
İlaç olasın,
Yarenlik edesin elinden tutana,
Canı, kanı pahasına savunana,
Yurduna kurban olana,
Kuru toprağı sulayıp kanıyla,
Türk'e vatan olana,
Uğruna şehit yatana,
Yar olasın,
Canından can katana".

Devam ediyordu "adını Mehmet koydum oğul",
"Adınla yaşayasın,
Velhasıl,
Bozkurt töresiyle şan bulasın,
Öz kalasın,
Türk gibi adam,
Adam gibi Türk olasın,
Rabbim güldürsün seni bahtından,
Ya alsın yanına,
İndirmesin ya da milletin gönül tahtından,
Yadigârdır adın sana ecdadından,
Mehmet'imsin sen,
Fidanım, kanım, cansın canımdan".

Ve,
Ekliyordu gururla,
"Büyü tez elden balam,
Vatan bekliyor,
Safa ile yiğidim".

Böyle işte,
Toz konduramazken fidanlarına analar,
Okşamaya kıyamazken Aslı Hatun,
Doyamazken sevmeye,
Mehmet'i devrildi dağ gibi,
Düştü,
Yıkıldı hain bir pusuda,
Kara haber tez yayıldı,
Taziyeye geldi yetkililer,
İlan ettiler suçluyu,
Dediler ki,
"Kader.",

Analar,
Analar, bilir analar,
Gencecik vatan evlatlarını göz göre göre,
Kahpe tuzaklara hedef yapmanın,
Hainlere fırsat vermenin "kader" olamayacağını,
Bilmek ne kelime yaşar analar,
Bilmemekten değil susuşları,
Şehide saygıdan, vatana, al bayrağa muhabbetten,
Müslüman Türk Ana'sının vakar ve asaletinden gelir.

Aslı Hatun,
Dimdik durdu evladını uğurlarken,
Kocaman ana yüreği düştü ateşlere,
Yaşları akıttı da içine sessizce,
"Vatan sağ olsun" oldu bütün çığlığı,
"Nur içinde yat, şehidim".