Aya benzetirim gülen yüzünü,
Karanlık gecede nur gibidir O.
Mest olur dinlerim tatlı sözünü,
Yanmaya yüz tutan kor gibidir O.
Güven verir bana,yanlışı olmaz,
Sadece adını çizmek yetmedi,
Ben de bu hayata bir çizik çektim.
Ömür tükendi de dertler bitmedi,
Ben de bu hayata bir çizik çektim.
Sevda dedikleri büyük yalanmış,
Adını andıkça çarpardı kalbim,
Şimdi o heyecan kalmadı bende.
Seni söylerdi hep ağzımda dilim,
Şimdi o heyecan kalmadı bende.
Duman duman oldu yeşil vadiler,
30 Ocak 2002 günü elim bir trafik kazasında kaybettiğim amcamın oğlu Ökkeş Keskin'in anısına.
Otuz ocak acı,kara bir gündü,
Yıkıldı dünyamız,yasa büründü,
Bir koçyiğit gitti,ocaklar söndü,
Gönlümü dinledim bu gece yine,
Bıktım vefasızı sevmekten diyor.
Dönmüş içi,dışı yangın yerine,
Bıktım kara sevda çekmekten diyor.
Ezilmiş hayatın dönen çarkında,
Bundan sonra şunu iyi bilesin;
Yılanı severim, seni sevemem.
Kıymet bilmeyeni gönül neylesin,
Yılanı severim, seni sevemem.
Rahatsın, üstüne insan tanımam,
Uzakların uzağında biri var,
Seslenirim ona, sesimi duymaz.
Anlamadım gitti, bu nasıl bir yar,
Nedense bir türlü arayıp, sormaz.
Gözden ırak olan, gönülden de mi?
Bir samyeli esti,bağrımı yakar,
Öyle bir yangın ki,sularla sönmez.
İçimden ılıkça birşeyler akar,
Ben yaşarım ancak,başkası görmez.
Uzaklardan uzak gönül verdiğim,
Ben hancı değilim,seni bekleyen,
Nerede istersen,kal sen bilirsin.
Benden uzak durda,kimi istersen,
Onların kalbini,çal sen bilirsin.
Hüzün,senden bana geriye kalan,
Yarım bardak su var ise ortada,
Dolu tarafını görmemiz gerek.
Sökmesi çok kolay ama hayatta,
Zor olanı seçip,örmemiz gerek.
Hak için millete hizmeti edip,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!