Mehmet Gündoğan 2 Şiirleri - Şair Mehmet ...

Çöreotundan ödağacına gölge gerçekte ilâhî âşkımız,

ateşten gemilerle kalbin sûreti nihayette melekelerle;

vücudun cismanî akidesinden histerik bir cehenneme,

seni mekânsız ney sesleri içinde üflerdim de,
aynalarda teselli bulamazdı hayâli şekiller;
ıslanırdı gözbebeklerinin kanayan renginden,
bir imâ gibi kalırdı aklımda biçâre gölgeler.

kâğıt dudaklarında ölümü yiyen sevgililer,

Severken başlıyor herşey, sıcaklığının imgesinden,

minicik bir rüzgâr esiyor delice, masmavi denizlerden,

yapraksı, buğday gibi bir geceden, yalnayak tenimde

Dişiliğin dergisinde yitik kelimeler, kübik simgeler,

ama yalnız ama yalnızcık, azalırken iklimlerde düşler,

bedeninin ayrıntılarında gencecik uzuyor şu kirpiklerin;

Evrenin sonsuz derinliğine vasi kösnül kekeme yıldızlar,

kalbimin patikalarında otların secde ettiği güleç Tanrılar;

yeryüzü valslerine sürgündür memelerinin akıttığı zehir,

Tükenmeyen derin bir suâldir çıplak mâtemin,

siyâhın meclisinde abecesi de javu sözcüklerin.

Yalnız gözler içerden ağlamaz, dağıtır baharın

Tanrı’nın tılsımlı gömüsüdür âdeta gözlerin

Ilgım uçurumlarıma düşen, yıkılarıma düşen

Çünkü yıkılmak sevgili! , yapılmaktır yeniden

Yok yerlerimi nasıl öptülerse,

yok diye başka yerlerimi,

yok diye başka sevgilerin hayâllerini;

akşam öncesi yine sen misin yalnızlık lâmbalarasaklıbirgelingibiydişarkıların nasıl koşarsa kuştüyü aynalar sokaklara bir şey kaldı senden, sensiz mesâfelerden âhbibenvarım bu pembezar sahildeyarım ayasına yoksa çizer mi çizgiler insicâmın dokunsa datenimesayısızbûselermimârın nasılkoşar bedenimde şevkati aynaların bilmeseler de gözlerimin karanlıklarını nekadar içtimsede nörozsinirhaplarını öpüşlerinşuansessizce olmuyor kaydı Sözcüklerden büyük sençiçeklenince gözüme kâlemçeker ruhunun esrarı -senigörüncegamzeucuilegülüştüler- gülüş şimşeğinden, sultanî söğüte âşk kandan birbekçigibi oturmuştu selin hızla gözlerimin pürsilâh içersine yalnız benim burası sevişmeler dairesiyken levmeder dudaklarımı alaçehre göğüslerinden akaralevi kahırodalarından kalbin sayrıçehresine çünküçalargününsaati, yelkovan düşürür akrebini kestanedorusu kasıklarımdan atlarının balkonuna kesilir ten pergelinde çıplaklığının kahpe yeşili bırakıp âşkın trafiğinde kırmızılığına beni bilirim sevişmeler sabahları perdesiz daha güzel lekelenirler.

Kara gecenin yazgısıyla boyanmıştı yüreğim,

fısıltılarıyla sessiz söyleyeceğim seni sevdiğimi;

kasvetin kucağında martılar şarkı söylüyorken,