Ayrılık zor, hasret bir o kadar yorucu
Sabır, yiğidin boynunun borcu
Sen beni bu sevdadan etsen de yolcu
Aşka hasretim bil istedim
Kahve gözler tanıdım vaktiyle
Otogardayım saat gecenin üçü zifiri karanlık
Seha okuş çalıyordu aklım darma dağınık
Bir kadın eşlik ediyordu şarkıya gözleri bulanık
Mendil uzattım sildi gözlerini tanıştık
Merak ettim sordum neden bu yaşlar diye
Nidasında boğulur insan en sessiz çığlıkların
Kulaklarım sağır olmadan seslen vaktidir
Bu muhteşem kalabalık içinde bu adamın
Tek başına kaybolmasına izin verme gel vaktidir
Can diyebilmek için cananı bulmak gerek
Bir yel eser ardımdan giderken
Gitmemi ister gibi bu şehirden
Oysa ne aşkla severdim bu şehri
Sokakları bile farksız oldu artık zehirden
Sorular uçuşur bi çare akıl neylesin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!