Sıra sıra selviler öksüz başa gölge olmuş
Baş yürür, gonca kokar bahçeler
Haramiler padişahı bela salmış dört yana
Akça oğlan duymaz olmuş sebat eder yarına
Umutlar pul pul olmuş dökülür sinesine
Batur oğlan çok konuşmaz maskelerle savaşı
Kem lafa söz söylemez, sessizliğidir silahı
Gönlü büyük olan, çağla gözden akıtır kelamı
Bilge söyler, kimse bilmez, tanrıyadır feryadı
Kelimelerin sanatına hazır ol
Kapat ışıkları kapat!
Biraz da sessizlik koy nüvesine
Yaz deftere bakmadan geleceğe
Geride kalan yüzlere bakar oldum
Sefalet kızgın rüzgarı ile vursa da kırbacını
Ekinler baş verdiğinde, yüzünüz gülmez mi sizin?
Neden öfkeniz yüreğinizde korku salar umutlara
Arsızca haykırın sözünüzü mutlu yarınlara,
Dün akşamüstü kıyısında oturduğum ağaç
Gökyüzü bereketiyle şımarmakta
Tuz kokan mavilikler melteme bulanırken
Ilgın göklerde pespembe umutlar yeşermiş
İçimde türlü sorularla ovalarken gözlerimi
Bilinmezliği bildiğini sandı.
Aciz kaldığında ateşe saldı.
Korktuğunda dünyayı seyre daldı.
Öldü, geriye bir karış toprak kaldı.
Hayallerim göz göz olmuş incebelli bardakta
Zenginliğimi yudumlarım berduş misali barlarda
Önümden geçen hayat selam ederken sabaha
Lambalarda sarı türküler, ben seni hatırlarım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!