Mehmet Gökçen Şiirleri - Şair Mehmet Gökçen

Dikkat eyle kanma ağyar sözüne,
Yoldan çıkma sen bağlı kal özüne,
Yanlış yapma ha kimsenin kızına,
Bir mezara koydururlar a dostum.

Elin ile gözün ile kaş ile,

Madem gidiyorsun, çok uzaklara,
Yâr dön de, yüzünü, bir daha görem;
Dikkat et de, düşme, sen tuzaklara,
Bir gün dön ki bana,sen eyle kerem.

Meşakkatli olur gurbet yolları,

Sen aşkıma benim eşkıya mısın?
Bu kadar tatlılık olmaz dünyada.
Gerçek misin, yoksa bir rüya mısın?
Görmez oldum seni artık rüyada.

Elinle elimi bir defa tutsan,

Bir dost vardır,
O, dost diye bilinir…
Bir dost vardır,
Adın duysan gülünür.
Bir dost vardır,
Yolda, yerde sürünür.

Şafak açar, güneş doğar,
Bulutlardan yağmur yağar,
Bir bakarsın annen kovar,
Kovulmadan kur yuvanı.

Üzülüp de saçın yolma,

Çiçek açan dağlar senin;
Derelerin çağlar senin;
Meyve veren bağlar senin;
Sen kiminsin, nazlı bahar?

Yeşeriyor yazıların,

Saçların sarıdır, gözlerin yeşil,
Bir örneğin yoktur, senin dünyada,
Mezardaki bile, kalkıp dirilir,
Bir kerecik görse, seni rüyada.

Böyle bir güzellik, görülmemiştir,

Bir zamanlar,
Gönlüme olmuştun yıldız.
Yaşama gücüm,
Ve umudum sendin yalnız.

Gönül tuşumdan sildim seni,

Ayrılık yağmuru yağdı üstüme,
Senden ayrı düştüm ey kara gözlüm.
Zalim felek bilmem,bana kastın ne?
Hasretinle yandım oy şirin sözlüm.

Islıklar çalıyor kamış ve sazlar,

Kapalıdan çıktık, konduk ovaya,
Sevindik ve baktık yeşil doğaya,
Güzelce giyinmiş, sürünmüş boya,
Yeşil kalem çekmiş kaşın üstüne.

Yeşil yaprak açmış çiçekli bağlar,