Ağırlık sıkışan yürekte, hayat toprakta, birikinti çukurda
Her şey yerli yerinde; ademin tadı çıkıyor belirsiz kırışıklık
Bağışlanmış ceset yem oluyor derinlerde böceğe kurda
Yitik gözler, kendini bilmez, kâğıda dokunan kelimeleri okur da
Bir vefakârın ufkunu bir parça izler
Bakar ki kömüre dönen kalp
Uçurumdan düşerken son umudum
Döküldü, gözyaşlarımdan bir yudum
Damarlardan bıkan kan suları
Akıyor; dizginlenmez, tutulmaz yuları
Kirli duvarlar arasından sessiz çığlıklar
Gerçekler çıkar gün ışığına, er ya da geç
Saklanmasın yeter ki yalan gölgesine
Ey zaman, ömür ırmağından sessizce geç
Ölüm kıyısında çığlıklar çarpıyor gelgit sesine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!