Ortaya saçılmış binlerce boncuk
İçinden birini bana ayır birini sen al
Var mıyız?
Var olabiliyor muyuz?
Derin düştüm bu suya taşıyamadı beni.
İçinde bir can aradım
İşte kalkıyor gardan tren
Dumanı buram buram özlem ve kavuşma,
İki ayrı duygu aynı dumanda.
Bir sirenlik bakışı kalıyor insanın
Bir el sallamalık inançı,
Şehir bilmiyor.
Bir çay içimi uzaktayız,
Bu şehir henüz eskidi.
Dikili yaralar kadar çabuk,
Kanamaya hazır duruyor
Ellerin ve deniz benzerliği.
Ben denizi severim
Önemli midir gerçek olması?
Sana olan sevgim,
İçimdeki bu yanar dağ,
Akmasa ne olur?
Var olduğunu bir ben bilsem yetmez mi?
Sen bilme,
Usul usul gece
Daha, daha da karanlık içi,
Bir insan bedeninin.
Gündüzün en karanlık noktası diyorum,
Her saniyemi çağrıştırıyor bir bakıma.
Durup ortasında bir cigara yakıyorum.
Parlıyor kalbin avucumun içinde.
Bir fotoğrafın yakıyor şehri,
Yalnızlığımı çürütüyor.
Bir bahar öncesi tomurcuk oluyorsun,
Bir bir yıkılıyor duvarlar.
Berlin değil !
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!