Bozuk düzen günlerde
Solup giden kentimde düştüm aşkına
Susup ağlamak da vardı
Gözyaşlarımla kalemimi biledim
Yitip giden canlar uğruna
komşularımız tarafından haksızlığa uğrardık biz
başkaldırmak isterdik haksızlığa her çocuğun adalete inancı gibi
kaldırırdıkta başımızı, fakat hep annemize babamıza
çünkü bazen susmak gerekirdi bu büyüklükmüştü!
(tabii o zamanlar büyüklerin farklı bir ahlakı olduğundan habersizim!)
adaletimize komşularımız değil ailemiz engeldi ilk önce
Ne savaşabildim ne kaçabildim bu düzenden
Donakaldım, kanımla yüreğimle, en derinimden
Yine de öpmek isterdim gözlerinden
Hiç olmayacak kız çocuğumun
Sürekli sürer mi bu kavga
Kenti, kendime seçmedim ben
Çocukken oynayadığım sokağı
Seni içimde büyüttüğüm dağı
Veya içinde bulunduğum bu zatı
Tanrıya sövdüğüm lügatı
Veya yaşadığım bu hayatı
Öyle günlere geldik ki
Şiirin boş iş olduğu
Sevmenin seviş olduğu
Yalnızca benim gözümün dolduğu
Öyle günlere geldik ki
TANRI kokuyorum biraz, biraz da ter
pis!, evet tanrı olabilir
lakin tanrının yarattığı pis olabilir mi ki?
mükemmel olmayan pis olamaz
ve mükemmel değilse ona tanrı demeli miyiz?
pis mi?TANRI tanrıyı yaratmış olmalı
sevgiden korkar mı bir insan
ancak aptalların işi bu
vazgeçmek lazım artık bu aptal inançlardan
dokunmadan yalnızca düşüncelerce sevmek olamaz mı ey aptal!
eğer varsa ki bu evrende bir farkımız düşünmek gibi
nedendir sevgiye rağmen dert edinmek mülteci gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!