Öyle bir zamandayım ki
Her renkten insan var,
Hiçbiri bana değmiyor.
Konuşuyorum—
Sözüm daha ağzımdayken
Bu beden benim değil, coğrafyanın bedeni.
Hapsolmak demek yalnızca parmaklıklar ardı değil.
Bir beden de olabilir insana zindan,
bir ten de kapatabilir ruhun ışığını.
Bu coğrafyada,
Üç yaşındayım,
Hayat ve ben.
Sanki gördüklerim bir déjà vuymuş;
İnsanlar, samimiyetler, sevgiler…
Nurhan,
Hangi kalem taşıyabilir seni—
Kalbime düşen en zarif hecesin sen.
Hangi kalem yansıtabilir düşünceni,
Sen güldüğünde ışığı değişen bir dünyanın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!