Mehmet Emin Kalgı Şiirleri - Şair Mehmet ...

Yaktı içimi tekrar doğan günler.
Ne yarını ne bugünü ne de uzun seneler.
Çağırırım ey dost gel bul beni,
Kabul et bütün hatamla beni..

Bir yudum sevgiye ihtiyaç duyduğum gecelerde

Kilis’in sokaklarında deli divaneyim,
Geçmişin bugününü düşlüyorum anne …
Özlemler dilimde düğümleniyor,
Hep babamın kabusuyla uyanıyorum,
Yapayalnızım; ama buna kanma anne …
Çünkü yalnızın da bir yalnızı var …

Bir lütûf bir sevinç…
Bir tanrı yaratmak bir taneye aldanmak,
İçimizdekine tapmak dışımızdakini başımızdan savmak,
Peki ya bu korkular!
Yoksa tanrının eseri mi?
Anlamsız ifadeler ve kokmuş düşünceler…

Sendin çölleri cennete çeviren,
En muassıp, gaddar ve zalimleri yola getiren,
Az zamdan çok işler başaran,
Sendin çölleri cennete çeviren.

Acılara katlanan, zulüm, işkence gören,

Şafağa yakın gökyüzü yanıyordu, tanrılar uykuda...
Yakup kederden yorgun Yusuf donuyordu kuyuda.
Kutsanmıştı vaftizci Yahya vaftiz suyunda,
Kahinler dansı var bu gece Bermuda'da…

Gördük;
Daha doğarken gördük.
Dünyayı başkasının gözünde görmeyi,
Sevmeyi, sevilmeyi ve hatayı,
Şerefin ne olduğunu ve ne manaya geldiğini gördük.
Yalnızlıklarla dolanmayı,

Gece zifiri karanlığındayken
Bir devin uyanmasıyla dağıldı karanlıklar
Batmayan Güneş, ne dost ne arkadaş ve ne de eş
Dertleşirdi eski günleriyle sabaha kadar çilekeş
Ne ıstıraplar ne çileler neler bile
Satmaz benliğini üç-beş kuruşa ölümün pençesiyle

Rahmetlerden katre katre yağan bir seda,
Akan kandan ve kardeşliği candan.
Mâi rahmet yağarken yağandan nurdan,
İçim boş, elim boş ez yekî nahoş,
Nasıl olsam ey dost olmazsa olmaz duanda, olalım pênç vakti zaman …

yalnızlığımızı paylaşırdık çorak toprakların.
yolarına serçelerin çığlıklarını
ıstıraplarını duyardık karlı dağların
ahların bestesi yapardık
kurumuş pınarların çığlıklarını duyardık
yalnızlığın ayak seslerini