Ekmek getirirdi
sabahları kolunda tombulca sarı hasırımsı sepet.
Niceleri yoktu, önceleri hep o vardı, öyle hatırlarım.
Balkondan aşağı bakışta anlatımda;
“Araba parkı-‘Arka Bahçe’”nin önünde, aşağıda uzanan,
kendi arka bahçesi gibi:
bahçe gibi bahçe, yeşillikli, hala duruyor.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.