Bir kız var
Hem şiirden anlıyor
Hemde resim yapıyor
Üstelik o kadar güzel ki
Gülünce inciler saçıyor
Oysa bu devirde öyle biri hiç yaşamadı
Gecenin bi dar vakti sokaklarda
Kaldırımlar mı anlamlı bakıyor bana
Yoksa ben mi olmadık anlamlar yüklüyorum kaldırımlara
Soframın başında ve katıksız aşım da
Çorbam değilde memleket mi kokan burnuma
Umutlarımı vagonlara koymuşum
Hepsini tek tek yolcu ediyorum, bilinmezliğin raylarından.
Şimdi meçhule giden bir tiren kalkar
Gönül istasyonumdan.
Ne acı bir sesle çıkar yola
Ve dumanlar eşliğinde ayrılır aramızdan.
Pişmanım
Ağlasam ne fayda
Hatalarım çarşaf gibi serilmiş
Durup dururken ortada
Bakacak yüzüm kalmadı Yaradan'a
Bilemiyorum hakkım varmıdır
Rıhtımda duran yalnız bir adam
Gönlü haber bekler ufuktan
Rüzgarın esintisi dolanınca boynuna
Gözlerinden yaşlar dökülür usulca
Çaresizce haber beklemek uzaklardan
Ah kalabilseydi keşke
Her şey olduğu gibi olduğu yerde
Anılarda sessizce kaybolup gitti
Sonsuz bir seferin içinde
Gidişlerini hicran ile paslı gözlerim seyretti
Bir yalnızlığım kaldı elimde
Her insan aslında biraz yalnızdır
Kalabalık bir caddede yada bomboş bir yolda olsun fark etmez
Kendi benliğinde ve bireyselliğin de yaşar da
Kimseye göstermez
Her insan aslında biraz yorgundur
Gözlerimi açtım yine bu sabah dünyaya
Bir başıma kaldığım koca evde
Ama sadece benden yalınız dı görünüşte
Kendi dünyamda oluşturduğum hayali arkadaşlar ile
Bilemezsin ki neler konuşurduk saatlerce
Sanırım bir paranoya, bir hastalıktı bu
Bir yorgun adam var
Yapa yalnız bir başına
Cebinde ise tüm umutlar
Daha yirmi birinde oysa
Gülerdi dalında çiçek açsa
Yada ağlardı bir yavru köpek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!