Yeterince büyüdü,yeterince küçüldü.
Beni bir öpseydi,incinecektim.
Dudağımın kuruması’da cabası.
Kim için varoldum,neydi asıl kavgam?
Hepsini,onun yokluğun’da öğrendim.
Uzaklar’da aramadım,başka bir mekanda bulmadım.
Havasıyla geldi,acısıyla gitti.
Hepimiz öyle bildik,hayatlarımızdaki zıtları.
Kapalı odalar ardında,bir Umut aradık.
Bulanlar vardı,ölüme terk edilenler de.
Sorduğumuzda ise tercih’den başka birşey demediler.
Gittiğimiz yollarda neler gördük bilseler,
Karanlığı izleyen tek ben değilim sanıyordum,
Benimle beraber izleyen acılarım ve hislerim varmış.
Güneşi beklerken yanımdan da ayrılmamışlar halbuki.
Yeni bir gün doğar ve yeni acılara yelken açtık,
O yelken ileriye gitmek yerine,her gece rodosla beni geriye götürmüş aslında,unutamadığım acılar beni yalnız bırakmadı yine.
Ve her gece geriye giderken,ben neler kaçırıyorum diye sormadım kendime .
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!