Oturup pencerenin önüne
Daldığın zaman şehrin ışıklarına
Ölüm güzelleşmeye başlar yavaş yavaş gözünde.
Ta ki hasretinin öbür ucundaki sevgili
Bir bıçak gibi bilincine saplanana kadar.
Uzak penceresini ararsın,
Her hazan akşamı bulanır bu şehrin ufukları
Ve fersizleşir görülen her ışık.
Bense, dudaklarımda
Bildiğim en içli şarkıyla
Dalar giderim yarin uzak penceresine.
Hüzün bulutları çöker yüregime.
Sonu uzak bir bekleyişin
Ümitler kuşanmış avuntularının kucağına
bırakmışken yüreğimi,
Ulaşılamayacak kadar uzak oluşun
Hırpalamaya başladı yine beynimi.
Bilmem daha ne kadar dayanabilir
Sabah ayazı gibi düştü hicranlar yüreğine
O en yeşil ve yaşanılası baharında.
Kar beyazı bir mendil misali
sunduğun yüreğin
Salyalara boğuldu hoyrat ellerde,
Sömürüldün ömrün boyunca.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!