Ne zaman bir iki satır yazsam hep sana hep seni yazıyorum
yeter artık seni düşündüğüm yeter artık'ya..
seni düşlediğim yeter, yeter artık seni umutladığım.
her yerde her anımda her alanımda sen varsın.
benliğime hükmediyorsun.
Bir ekim ayının son akşamında
Soğuk bir rüzgar titretiyor ellerimi
İçimde bir korku ürperiyor bedenim
Bir hıçkırık tıkanıyor gırtlağıma
Bir an ağlayacak gibi oluyorum
Sensizliğin korkusundanmı bilmem
ANTAKYADA bizim memlekette aşk
bizim memlekette aşkın tarifi farklıdır aynen gözlerde...
farklıdır insancıldır..
aşk son bahardı yaprakları savurandı
rüzgardı bizim memlekette aşk
Dört duvar arasında kuşlarla kuru ekmeğini paylaşan
Bir mahkummusun Ey insan
Gardiyanın düdüksesi ile ürküp
Ey sevgili bir ben değişmiyorum
Mevsimler gelip geçiyor
Günler aylar yıllar değişiyor
Zamanı durduramıyorum
Zaman değişiyor
Aslınla düşlerim
Aslında sensiz beyazdı ayazdı soğuktu düşlerim
Kanlıydı yaşlıydı sokaktaydı sensiz düşlerim
Sessizdi sakindi uysaldı sensiz düşlerim
Bir yabancısı olmuşum gözlerinin
Gülüşün sahte
Dokunuşun yalan
Dilin söylemesede bu aşkın bittiğini
Gözlerin ifade ediyor
Sen tanıdığım sen değilsin
Ben
Bir yalnızlığımı yazıyorum
Bir yalnızlığımla seni yazıyorum
Yorgun gözlerimin uykusuzluğumda
Anılarınla coşmuşken
Gecelerin karanlığında
Eyyar yokluğuna ne kadar figan etsem dönüşüne kar eylemiyor.
Sözlerim dönüşüne kifayetmiyor.
Ey mahbubem sen nerede isen
Tabiatı ile gönül,her hali ile senin boşluğundadır
Sevgilim seninle aşk
Sevgilim seninle aşk
Benim seninle hayatta olduğum yaşam sürecimdir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!