Mehmet Damar Şiirleri - Şair Mehmet Damar

Beni unutma,
Unutursan sonbaharda yaprak gibi kala kalırım,
Her esen rüzgar dağıtır beni,
Beni unutma,
Bu can bu bedene sığmaz,sağnaklarla taşarım,
Her ölüm koynuna çağırır beni,

Deniz Kenarındaki köpükler gibiyim
Sen vurmadıkça gönül limanıma
Ben bir var bir yok gibiyim

Belki nice gözler aşkı bulur bende
Nice gönüller aşk ile çırpınır

Bir gülde dursun şuramda,
Kokusu kalsın içimde,
Sevgiyle beslediğim filizler boy versin,
Dokunmasın acı birtek kelime bile,
Dudağımda söylediğimiz şarkının bestesi kalsın,
Acımasın deniz,acımasın kaldırımlar,

İstanbul yedi tepe sevdiğim
Her tepesinde suretin var
Üsküdarı,Haliçi,hep seni çağırır bana
İstanbul gözlerinde can bulur sevdiğim

Başka görüyor kız kulesini gözlerim

Hoş geldin ölüm,
Düştü içime sıcaklığın,
Geliyorum yavaş yavaş kollarına,
Korkmuyorum,hiçte acı vermiyor bu bana

Hoşgeldin ölüm,hoş geldin,

Bu gece, yağmur yağıyor şehre,
Bu gece, her geceden daha bir gece,
Buğulanmış camlardan,buğulu gözlerle bekliyorum yolunu,
Hani diyorum,
Senin, nefesindeki nemden oluşmuş bir damla düşse dudaklarıma,
Tadını hissetsem, kokunu hissetsem,

Bir başka hayatın,bir başka yağmuruydun
Sen yağdığında,ıslanırdı yüreğim,
Sen büyürdün içimde,yaprakların taşardı gözlerimden,
Gördüğüm herşey sen olurdun,
Daha bir yeşil olurdu gözlerim,bahar gibi
Sen bahar olurdun.ömrü uzatan

Düştü avuçlarıma usulca bir yağmur
Tutamadım birtürlü,avuçlarımdan dudaklarıma götüremedim,
Kurumuş içim sensizlikten,
Nefesin doldur içime,
Nefessiz,sensiz yaşamak ağır imtihan

Ne geceler tükenmiş,
Sonunda mutlaka güneş ufka doğan
Biliyorum yine sabah olacak
Ama senin yokluğundur dakikaları yıl yapan
Evet güneş doğacak ve yine sabah olacak
Ne yazık ki yastığımda sen olmuyacaksın

Bu sabah erken uyan, güneş dünyaya gözünü açmamışken,
Hatta, alacakaranlığında kalk gecenin yatağından
Gökyüzüne bak sonra,perdelerini hafif aralayıp,
Hani derlerya en parlak yıldızdır mars diye,
Ben,yüreğini çizdim gökyüzüne bu gece,
Öyle güzel durdun ki,öylesine aydınlattın ki geceyi,