önce dudakların gitti benden.
sonra ellerin,
sonra gözlerin,
en son bedenin gitmiş ben görmedim.
sonra duydum, hep ağlamışsın sevgilim.
gidişine inanmak zor.
gidişini kabullenmek.
bir daha hiç olmayacağını düşünmek.
ama biliyorum zaman düşündürecek.
sen yinede veda etmeden git...
gecenin en kör karanlığındayım..
sensizlikle başbaşa,
olmayışının anlamsızlığındayım..
yanıbaşımda anılar.
onlarda inadına vuruyorlar.
bir yağmur yağsa.
hep yağsa,hep kalsa.
alıp gitse ne varsa.
sonra birden güneş doğsa.
çiçeklerim yeşerse
sessizliğime gömüyorum umutlarımı
ve..yeni umutlar ekiyorum içinde senin olmadığın
onlarla yeşereceğim artık
büyüteceğim sevinçlerimi
sana yer kalmayacak
yine sana yazıyorum ama,
artık aşkım demeyeceğim sana.
hani kara kış derler ya,
işte tam öyle bir gün.
soğuk ve beyaz istanbulda,
üşüyen ellerimle yürüyorum anlamsızca..
saatler gece yarısı yine.
içimde..
sessizliğin ve şerefsizliğin.
dışımda..
sana benzemeyen başkaları ve yalnızlık.
sadece susuyorum evet..
eğer konuşursam susturamazsın.
çığlıklarım deler bütün yalnızlıkları.
bırakırım gider bütün sensizlikler.
ne seni düşünmek kalır.
ne de zeytin yeşili gözlerini özlemek.
umutlarım benim..
buğulanmış camlarım.
bense, hep görmeden duyduğum o seslere inanmışım.
birşeyler gelince anladım.
o benim yankım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!