Mehmet Çiftlikli Şiirleri - Şair Mehmet ...

Bende bu sevdanın elinden şaştım El yorgun ayak yorgun ben yorgun Hal’den anlamayanın eline düştüm Göz yorgun gönül yorgun ben yorgun Akları çoğalttın bu siyah saçlarda Aşkın ateşini söndürdün avuçlarda Şahit olarak gösterdiğin ağaçlarda Dal yorgun yaprak yorgun ben yorgun Hani unutmayacaktın bu nemli gözü Birleştirecektik gece ile gündüzü Sevdamıza tanıklık edecekti gökyüzü Güneş yorgun bulut yorgun ben yorgun Gülüm bende artık düşünce halsiz Mehmet im yaşarım artık hayalsiz Bahçemdeki menekşeler dahi mecalsiz Gül yorgun leylak yorgun ben yorgun Mehmet çiftlikli

Burnumda tüter oldu bizim yöremiz
Gurbete çıkarken yazıldı böyle hikayemiz.
Derbeder olduk arttı içimizdeki kinimiz
Çileler çekmektir gurbet dediğin yerde
Tütmez oldu artık evimizde ocaklar.
Hayalle kapılır düşte bebesini kucaklar.

Kaçtım gurbete kurtulmadım çilede
yakamı bırakmayan kadere ne deyim
konuşursam kalıyorum bende belada
lal olasıca şu dikenli dilime ne deyim
bir kez ağladın mı mezara dek gülmüyor
Ya millet anlamıyor yada beynim almıyor

NE DİYEYİM KOMŞU KIZI
Benzerin yoktur şu Maraş ilinden
Öyle bir kız ki bütün alemin dilinden
Kabuklu ceviz yenmezdir ki elinden
Böyle biridir bizim komşunun kızı

kışladan haberler başladı durun
gülmekten ne kasnak kalır nede karın
şair kim imiş çıkıp meydanda sorun
safoglunun yazmasından ne haber
..........................................................
menderesi dersen elbistana göçtü

muharrem göçeri köye girerken gördük
selam verip birde halını hatırını sorduk
mezarlıktan dua okumak için mola verdik
fatihalardan hatimi şeriften ne haber

aziz buyur eyledi çay kahve içmek için

Kışlanın kalanlarını tek tek sayalım
Ölenlerden kalanlardan ne haber
Camiye gidip kemal hocaya uyalım
Farzından sünnetinden ne haber

poyraz hasanın anlamadık her sözünü

Cumo hasan ömrünü bahçede doldurur
Kap kara yüzünü güneşten soldurur
Senede üç mahsül birden kaldırır
Tekaiden kartı basıp kaçmasında ne haber

Ugur emre haci derken onları yıldırdı

Toprağımız gitti kalmadı bir mazi
Havamız kirlendi yutturuyorlar tozu
Nasıl unutulur kör kuyu yeni çıktı özü
Gölünden yüzmelerinden ne haber

Heyiklinin başından sümbüller kokardı

Bu şiirimizi eski çobanlara yazalım
Keçesinden heybesinden ne haber
Çıkalım delikli taşa heyikliyi gezelim
Değneğinden köpeğinden ne haber

Amo dayı idi çobanların hepsinin piri