aynalarda görünen diğer yüzüm,
yalnızlık.
gece lambalar sönünce açığa çıkan gerçek.
bedenleri birbirinden ayıran düşler,
rüyalar kendini gizliyor bu günlerde,
hiç göremiyorum
Öyle dostum öyle ağlarsın,
kim demiş ağlamaz erkekler,
öyle bir ağlarlarki
fakat belli etmezler.
içten içe erirler,
düşman gibi gözyaşlarına kızarlar,
Yalnızlık bilimi ile uğraşıyorum bu aralar.
Sadece kendi başıma avunmaya çalışıyorum
Ve anlıyorum;
Kendi başına yetemiyor insan,
Yanında bir can bir kan arıyor
Sevdiğini arıyor annesini arıyor.
Anlıyorum seni ey yalnızlık
Ey ulu, suyu bitmeyen deniz,
yalnızlık anlıyorum seni.
Gittiğin günden beri normal değil günlerim
Geçmiyor saatler
Yelkovan 12’de asılı kaldı
Bakıyorum havaya bulut kaplı güneşi göremiyorum
Sen gittiğin günden beri güneş açmıyor artık
İçtenlikle söylediğim sözler boğazıma düğümleniyor konuşamıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!