Sen bana onu hatırlatıyorsun,
Yaramı deşiyorsun, n’olursun dur!
Sen laftan anlamaz, ürkütüyorsun
Bu gece pencereme vuran yağmur.
Andırdın bana o mesut günleri,
Ömür bitiyor bak, günler geçiyor
Kaybediyorum onu yavaş yavaş.
“Benden vaz geç.” diye çekip gidiyor
Bana ondan bir haber ver arkadaş.
Beni her gün hayaliyle yaşattı,
Bugün senin doğum günün,
Her şeyinle gel!
Aleme şan verdiğin gün
Şerefinle gel.
Sev artık, say artık!
Edebinle gel.
Senin eşqindir meni ağlatan,
Senin sevdandır ürek dağlatan,
Xesretindir meni özümden alan
Sevirem seni bu öz canımdan.
Ağlaram, yanaram, dayanamam.
Birçok dala kondum, çok gül kokladım;
Dolmuyor sevdiğim, yerin dolmuyor.
Çok gece bekledim, çok kez ağladım;
Olmuyor sevdiğim, sensiz olmuyor.
Bulamadım sen gibi beni anlayan,
Benim baharım gelmeden gel,
Şu kara kışım bitmeden gel.
Çiçeğim henüz bir filizken
N’olur güneşim doğmadan gel.
Aşkın hangi iklimindesin?
Dertlerim taş yükü gibi çok ağır,
Neyim var neyim yok benden çaldınız.
Karşımda oldunuz kör ile sağır
Beni şu dünyada anlamadınız.
Bir adım beklerken siz hep kaçtınız,
Herkes mutlu mesut bir ben yalnızım,
Bir ben perperişan bir ben bahtsızım.
Dinmedi dinmiyor bu hayat sızım
Bak! Ayyuka çıktı şu yalnızlığım.
Görmeyen, bilmeyen bir kul kalmadı.
Çektim herkesten elimi eteğimi;
Bekliyorum sevgili, yalnızca seni.
Akışına bıraktım şu gönül telimi;
Bekliyorum sevgili, yalnızca seni.
Kimse değil can ciğer kuzu sarması,
Seni unuttukça karşıma çıkıyorsun;
Yoksa bir yerlerden haber mi alıyorsun?
Ne kadar uzaklaşsam buluyorsun beni
Bunun kader olması korkutuyor beni.
Ya gel ya da tamamen çık şu hayatımdan!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!