Yarından bir şeyler beklerken bana dünden ne getirdin?
Yok sayıp evveli zamanı affettim. Peki, bugünün getirileri neydi?
Bir avuç pistanthrophobia ve bir tutam şüpheden ibaret,
Asılsız bugünde asparagas figüranlar ve palavra bir senaryo
Ama atiden beklentiler bir o kadar hülya, ne güzel dünya
Hilaftan ibaret olmasına karşın epey şirin görünen düzmece lügat
Bir kahve lekesi kadar yerim var dünyada,
bir de bükülmüş, unutulmuş şiir defterlerinde
adımı yanlış yazan ellerin izi.
Albümün eski anılarına sarılıyorum bazen,
gözyaşlarım naftalin kokuyor.
Şehrin sesini kısıp,
Ben seni en çok
gelemediğin günlerde sevdim.
Sarı ampuller titrerken,
kaldırımlarda başkaldırının ayak sesleri susmuşken…
Yani yalnızken.
Yani sen yokken.
Beni unut, dediğin yerde
saçlarına gizlediğim intihar pususunu
söküp atamadım.
Ağzımda bir gül yarası gibi
suskunluğun kanıyordu.
Senin ritminde atan bir kalp emanet ettim, sevgilim.
Sarıp sarmalayıp ne güzel bakmıştın o vakit.
Sen sardıkça mutlu oldun ben mutlu olmanı izleyip huzur buldum.
Sonra geçti o pespembe günler,
ve sen, ihtiraslar denizinde boğulup dibe çöktün.
Ben senin için karanlıkta yanan ufacık bir mum olmaktan öteye geçemedim.
Ekmek arası çığlıkları, son yudum yalnızlıkla denk getirmenin tadında.
Yalnızlığımın çığlığının frenkansını duyacak bir çift kulak vardı vaktinde.
Bütün aynı başlangıçların ortak keşisim kümesi olan heyecanı,
kaybetmeden önce...
Ve eski tanıdıkla karşılaşırcasına gerçek mutlu sonsuzluk yalanlarını,
fark etmeden önce...
Hayat hiç beklemediğin bir anda önüne kırar.
Ne yapacağını bilmeden öylece kalakalırsın.
Kendine gelene kadar tozu dumana katmıştır bile.
Gözler kapalı eller 05.45 alarmını arıyor
Lüzumsuz sorunlar uğruna uykusuz kalmak
Sabah koyu karanlıkta doğmuyor
Bir sabah uyandım, gözlerin içimde
bir yangın yeri, bir suskun gece.
Sen başka bir çağın eşiğinde,
ben henüz kendi ömrüme geç kalmışım.
Sana yazamadığım mektupları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!