aylardan aralık
bilmem kaçıncı yüzyıl...
bilmiyorum hüznümüzün kaçıncı evresi.
gidiyorsun
tıpkı aralığın gidişi gibi...
kaç umut eskitti bilmiyorum, kaç bahar kaç kış..
oysa edebiyatla arası iyidi.
hatta bir ara halit ziyanın romanlarını çok sevdiğini söylemişti.
sırf beni anlasın ve beklesin diye
son cümlemin arkasına üç nokta koydum.
ne anladı beni
nede bekledi..
7 yıl sonra bir fotoğrafını gördüm
çok masum gülümsüyordu.
üstelik yalnızda değildi 3 kişilerdi..
resimlerine bakınca kendimi bir dengbejin sesinin sıcaklığında, munzurun sisli dağlarında kaçak bir sigara tüttürüken farkettim.
karadenizin tek evlerden oluşan o ormanlık köylerinde odanın köşesine geçmiş, gözlerini pencereye dikip ağaçların arasından süzülen güneş ışıklarını seyrederken farkettim..
urfanın 45 derece sıcaklığında kendimi üşürken farkettim.
kalbimi her defasında kırmanın bir anlamı varmıydı
hatırlıyorumsun kalbimdeki yara izlerini?
mesela anımsayınca üzülüyormusun?
nafile çırpınışlarımı
hayal kırıklıklarımı
düş kırıklıklarımı
Yalan söylemeyeceğim sevgilim!
Ben umudumu yitirdim..
İnsanlara olan umudumu erkeklere olan umudumu yitirdim.
Tek umudum karadenizin en ücra köşelerindeki havva analar.
Slopide cesedi yedi gün boyunca sokak ortasında kalan ve terörist ilan edilen teybet analar..
Biz erkekler beceremiyoruz hiçbirşeyi sevmeyi,değer vermeyi korumayı hatta yaşatmayı!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!