Mehmet Amca Şiiri - Salih Kocabaş

Gurbete giderken gözleri yaşla doldu,
Gülistanda açan gonca gülleri soldu,
Varlık için vatanından,yurdundan oldu,
Sabredip para kazanmak tek çıkar yoldu.

Yoldan gelen geçen gurbetçiyi tanırdı,
Meramı dinler,ekmeğini paylaşırdı,
Vatan için türkü türkü sevdalanırdı,
Muhabbeti sever bülbül gibi şakırdı.

Dostluğu candan,hemen gönül alırdı,
Gülenle güler,üzülenle ağlaşırdı,
Tatlı dille her kalbi kolay kazanırdı,
Dostları onu “Zülo” diye tanırdı.

Düşünmeden kötülüğün bağrına inerdi,
Sevgi,barış,huzur dolu dünya isterdi,
Renk ayırmaz bütün çocukları severdi,
Yok demez düşen herkese yardım ederdi.

Gurbet ellerde dost meclisinde avundu,
Gönlü doğruluğu,dürüstlüğü savundu,
Has bahçesi sıla özlemiyle kavruldu,
Hayatı kazanırken böbrekler yoruldu.

Yüksek tansiyonla ecele yakalandı,
Duyduğunda Salih’in yıkıldığı andı,
Sevenler duayla mezarında toplandı,
Mazide silinmez hatıraları kaldı.