Mehmet Amca Şiiri - Leyla Güleçöz

Yıllar önceydi…
Yolum Anadolu’da bir köye düştü.
Biraz durup dinleneyim istedim.
Bir ses duydum arkamda
Selamün aleyküm evlat
Ve aleyküm selam diyerek,
Döndüm sesin geldiği yöne
Yaşı seksenlerin üzerinde,
Ak sakallı tatlı bir amca
Evlat yorulmuşsun…
Nereden gelir nereye gidersin deyince,
İstanbul’dan gelir köyüme giderim.
Dinlenmek için durdum deyiverdim.
Buyur misafirim ol diyerek,
Evine buyur etti.
Soğuk ayranını ikram ederken sordu
”Evlat İstanbul böyük mü?”
Neden sorduğunu merak edince,
”Oğlum var dedi bir de kızım”
”İkisini de çok özledim.”
”Bir gün gidip görmek isterdim
Amma İstanbul böyük dedin”
”Ya kaybolursam ben ne ederim?”
İsmini soracak oldum
”Adım Mehmet evlat” dedi.
Mehmet amca sen gidemezsin de,
Onlar neden gelmiyorlar deyince,
Başladı anlatmaya…
”Oğlum doktor bir hastanesi var
Böyük mü böyük imiş.
Böyük işin meşgalesi de böyük olurmuş.
Geçen sene bir telefon ettiydi.
Bu sene telefon da etmiyor.”
Ben kızını sormadan anladı devam etti.
”Kızım da savcı evlat,
Bu memleketin koskoca savcısı.
Evli, iki de çocuğu var.
Haa, kocası da savcı,
Aha şu gördüğün tarla hepimizi doyurdu.
Onları da okuttu, böyük adam oldular.”
Peki teyze dedim, gözleri doldu.
”Rahmetli olalı üç ay oldu”
Ee çocuklar cenazeye de mi gelmedi diye sorunca,
”İşleri çok gelemediler amma,
İkisi de kocaman çiçekler yolladılar”
”Evlat” dedi…”Okuttum,
Çocuklarım böyük adam oldular.”
Boğazım düğüm düğüm bir şey söyleyemedim.
İçimdeki isyanı dilime dökemedim.
Ellerinden öperek helallik istedim.
”Helal olsun evladım” dedi.
Gene beklerim…

LEYLA GÜLEÇÖZ