Günün birinde bir eve misafir olmuştum
Birbirini aşırı seven çok mutlu bir çift vardı
İlk defa o yuvada ayrı heyecanla dolmuştum
Kadın adamına aşık, adam da karısına yardı
Adam sevdiğini kaç kez istedi, ailesi vermedi
Semaya bakan, gülden getirin
Yâre kan akan, gülden getirin
Aslı budur, siz yalan uydurun
Göğsümde açılan, gülden getirin
Ne pembe, ne de mor gülden getirin
Önce sevgiyi, aşkı övdükçe överler.
Sonra sevdiğine pişman ederler.
"Sen kim mecnun olmak kim" derler.
Olduğuna, olacağına pişman ederler.
Sıralarlar bir düzine kural, yasa; hani,
Hüzün müdür çıkardığın acılı ses, çığlık mıdır
Ağlatırsın beni de, titremeye başladığın zaman
Yakıyorsun içimi, sıcak mıdır tellerin, ılık mıdır
Gözünden damlayan yaşın da, nazar mıdır keman
Anlattıkların bazen ayrılık, bazen kavuşma
Duvar bile anladı, ne çok sevmişim
Gücü yetse; yerine cevap verecek
Seninle dolmuş, sensiz bitmişim
Kalbin, ince ruhuna hesap verecek
Neden yetmiyor, sevilmek bu kadar
Gönlümden sunduğum güle, lûtfedip bakmaz mısın?
Senin için solsa bile, alıp koklamaz mısın?
Bu kopan şey sevgiliye, kalpten gelen hediye.
Sırf sahibi ben diye, istesen de almaz mısın?
Ya ben seni hak etmiyorum ya sen beni
Belki sende var bir kusur belki de bende
Ya başkası var benden çok isteyen seni
Ya da biri yatıyor senin de kalbinde
Ya bir ömür bekleyecek kop gel demeni
Bir mürşit lazım, olmak için İnsan-ı Kamil
Kendi kendine olmaz, ne kadar bilirsen bil
Her alimim diyen, olmaz mürşide mukabil
Arayıp bulmak gerek, doğru yolu göstereni
Amelsiz ilim değersiz, bilgi pratikleşmeli
En derinde olan hani bitmeyen istek
Vardı ya; işte artık yoktu, sanki koptu.
Tek bir şans diledim, sadece bir tek
Verilmedi o şans, dilimden "aman" koptu.
...
Tam da "buldum işte bu sefer tamam" derken,
Daha göstermeden, bulmaya küstürüyorlar.
Bir işaret uğruna, maziyi, zor da olsa teperken,
Geleceğe dünden, gelmeye küstürüyorlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!