Gene kamçıladın,
Gönlümdeki düğümleri.
Sardın bana sevdamı
Acılar mı,
İşkencelermi çektireceksin
Yoksa,
Çal bağlamacı,
Vur sazın tellerine
Bu gün benim günüm
Dostların günü
Hepimizin
Utanırım sana söylemeye
Çekinirim,
Çilekeşliğimin derin izlerini.
Usumda taşıdığım skaladan
Yalnızlığın tabelasına yazılmış bir kere
Hep aynı kaldı,
Dünyaya sığmayan sevgiyi,
İçinde hapsetmeyi bilirmisin?
Demir parmaklar arasında bastırılmış duygularla,
Paylaşmamanın acısını anlarmısın?
Bilirmisin o isimsiz kadını?
Gönüllerde taht kuranı,
Yıl 1992 Şubat
Bir Cuma akşamı
Zaman ondokuz yirmi,
Sarsılıyor
Erzincan.
Kır çiçeğim
Uyandınmı mahşerden
Değer verdiğim
En büyük varlık
Sevgi kokan
Kar çiçeğim
Kuruldu Yeditepe
Saldı namını kainat güzeline
Beşik oldu, ezelden gelen medeniyete
Barındırdı, diyar oldu yetmişiki millete.
Ey İstanbul, Tanrının güzel çocuğu.
Yalnız bırakmayın beni
Getirin bana çiçeğimi
Koklamalıyım
Koparmayın benden
Yarım kalan şiirimi.
Adın seviydi
Tenimde izi kaldı
Durgun uysal ve yumuşak huylu
Kelebeğin konduğu,
Arının bal eylediği,
Toprağın gülüydü
Kanma sevgilim
Uzakta değilim
Yakınında
Kendinde ara
Bulursun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!