Mehmet Ali Kepez Şiirleri - Şair Mehmet ...

Açmadan kurudu tomurcuk gülüm
Ölüm çare deyil yaşamak zülüm
Nezaman gelirse gelsin şu ölüm
Yeterki gelmesin babadan önce
Evlada gelmesin anadan önce

ELİF APLAM

Soyha ölüm soyha ölüm
kuruttu bahçede gùlùm
Ağıt yakacak kimim var
Göçüyor hep sevdiklerim

Uzun inceyidi boyun
Can ile olurmu oyun
Benide mezara koyun
Vay benim gurbet şehidim

Gençliğine doyamadın

Yùrağimde bir yaravar
Kanar, kanar sana kanar
Ateştadir yar bedenim
Yanar, yanar sana yanar

Göreceğim gùn kalmadı

Hiç kimseye bel bağlama
Ağlarsa ana ağlarmış
Boşuna coşup çağlama
Yolun yoldaşın başlarmış

Cahil kahrı çekilmezmiş

Eserse bu rüzgar böyle
Al çiçeklerim solacak
Dost nerdesin haber eyle
Böyle halimiz nolacak

Erdinmi şimdi murada

Ne kavgaya girdim nede bir cenge
Maksadım sohbettir saldırsam olmaz
Sözleri tartmazsak bozulur denge
Cahil cühelaya güldürsem olmaz

Demiştim işimiz gönül dermektir

Dağarda karlar eriyor
ah, şimdi ah
Ömrüm gurbette çürüyor
ah şimdi ah

Bahar'ım hàyal de kaldı

Bir gün.Dinazorların yok olduğu gibi,
İnsanların da bittiğini düşün.
Dünyada, keltenkeleler, akrepler,belkide Karincalar kalacak.
Geriye dönüp bakıldığında;
Belki bir, belki iki milyar yıl geriye.
Güneşinde soğuyup üşüyeceği aklımıza hiç gelmiyor

İnsanları sınıf, sınıf bölen siz
Hak yoluna kurşunlanıp ölen biz
Biz ağlarken hep beraber gülen siz
Sen kimi, kimin le barışırıyon

Rengine, ırkına bakmayan biziz