Mehmet Ali Kepez Şiirleri - Şair Mehmet ...

Ağliyor iki bacısı
Can bedenin kiracısı
Dùnyada tùrlù acıvar
Beteri avlat acısı

Tabudun yagmur yaş oldu

Bir efgar buludu durdu üstüme
Yağdi sicim gibi sel etti beni
Aktım bozbulanık çakıl taş ile
Dümeni kırılmış sal etti beni

Deryanın dibinde yalnız başına

Arasan bulunmaz bir yerli malı
Belçika satıyor Konyada halı
Japonya da gelir itlerin yalı
Neden çıktı bu ekomok kriz
işcisi köylùsù hepimiz biriz

Kendimi kafeste kuşa benzettim
Gurbetlik ruhumu sıkıyor artık
Baharken ömrümü sattım güz ettim
Mevsimler seyrinde çıkıyor artık

Bir barakam olsun kara meşeden

Ayrılık korkusu girince cana
Vasiyet bıraktım türkümü sana
Özlersen gelemem çağırma bana
Dülbent'li resmimi aç arasıra

Gözlerinde yağmur, olam kar olam

Hasretliğin yüreğimde
Öyle yanıpta tüterki
Senden bir sey istemedim
Yar yanımda dur yeterki

Aklım yitirdi bu sevda

Sultankorusu nun yayla zamanı
Kesildi Nurhak ın kış dumani
Gidemedim yùreğime dert oldu
Yoğumuş gurbetin dini imani

Kardelen ler koyaklarda kar delmiş

Göhsùmde bulunan dert kùplerini
Agzına dek tıklım,tıklım doldurdum
Baktığım gùlleri koza açmadan
Gözyaşı dökerek,yakıp soldurdum

Kör kuyu masali kuruyup bittim

Biz davet etmeden geldi buyurdu
Biraz kaldı sohbetiyle doyurdu
Zabaniler seni nasıI koyurdu
Yoksa cehennemde firarmı ettin

Bin sene mağrada yatmış uyumuş

Yoktur bu dertten kurtuluş
Belki çaredir yok oluş
Soldu yüzümdeki gülüş
Beni terk ettin edeli

Farklı Dünyanın dönüşü