Tutkuyla bakabilmek o ruha
Ve sımsıkı bağlanabilmek o gözlere
Sessiz çığlıklar altında haykırabilmek o dillere
Ve çıkabilmek içindeki imkansız doruklardan.
Aslında seslenmek dünyaya
Ruhuma zincir vuran bu kış vakti uykusunda
Aşkın sesine nota vermek
Çığlıklar dizmek nağmelere ve haykırmak
Sen misin efendisi sabahları doğurmayan?
Silmeyeceğim bu aşkın gözyaşlarını
Bitirmeyeceğim bu savaşı
Olsanda, olmasanda
Bu gönül görmeyecek başka bir baharı.
Saatim 4’ü 47 geçiyor hala, bıraktığın gibi
Olmayacak işte o günün yarını.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!