mevlam eylemiş yazmış yazımı,
zahir olan bilmez ince sızımı,
kesemedim ben ömrümün hızını,
eser geçer rüzgar gibi yel gibi.
mızrapmı olmadım nazlı yarin eline,
gün mayıs sayha sabahı
sessizliği bozar kargaşa
sebebler arsız umarsız
kısa sürecekti müellifin ömrü
kalemler işlemsiz kalacak
Yavaş yavaş akşam karanlığında kayboluyorum
Üşümek gibi umutsuz zerzeleye tutsak
Ardımı bırakıyorum öylece çekip gidiyorum
Öyle adımlarım zarzor geri dönmek yasak
Gel kes yol yollarımı mani ol gidişlerime
karanlık, her daim korkutucu olmuştur. her kürpe çocuğun gözünde. esir almıştır, mutlak gözdeki aydınlığı, feri, zindeliği. karanlık yutkundur, ideallerini,, bembeyaz hayallerini, geleceğini, ferdasını yutmuştur, küçük çocukların... masaların kısa olmasına neden olmuştur ve uçsuz bucaksız, sonsuz gecelere hükm etmiştir, her çocuğun rüyasını siyah kılmıştır... mechullerin sığınağı olmuş, bütün kötülerin gizlenmesine yataklık etmiştir....
adına yaraşır bir şekilde kalmıştır karanlık. sapmamıştır adından, yolundan renginden. ve kararlı olmuştur, sarsılmaz bir duruşa sahip,, gecelerde kuytu kenar köşelerde, kötü kalplerde çözülmesi her daim olanaksız renge bulanmıştır...
gizin gamzelerine saklanmış esrarla telafüz edilmiş,,edilecektir karanlık...
bilmemezliktir karanlık, felakın çıkmaz sokağı
evet öyleymiş senin yokluğuğun
yok olmanın diğer adıymış
unutulmak kadar acı verici
unutmak kadar gamsızmış
bir kez daha anlıyorum
karanlık bir ülkenin dipsizliğinde
uzayan seni mavi çığlık benim şehrim
yılın ikinci ayıydı ayın üçüncü haftası,
saatler cumayı, gösteriyordu.
linç girişimine yönlendiriyordu herkesi,
ustaların yaşadığı geçmiş bir zaman diliminde,
bende yaşamışım daha demin hatırladım,
çırakmışım ortalıkta yerde savrulan koşuşturan,
yüreğim ellerimde gezermişim,
elim dilim yüzüm aşk a bulanmış halde bulmuşlar yoldan geçenler.
ustalarım yazar çizer çalarlarmış,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!