Alaşağı edilmişsin.
Niyetindir belki bir an olsun hatırlanmak.
Lüzumsuz bir pişmanlıktır oysaki seni anmak.
Aldanmışsın,
Merkezide değilsin gönlümün.
Sevilmeyen,
Gece terkederken beni,
Güneşin kahkahalarıyla.
Adını sayıklıyor güvercinler.
Ve mahallemiz uyanıyor,
Simitçi çocuğun naralarıyla.
Bir gün daha baslıyor canım,
Güneşin kızıl varlığı,
artık yok saçlarında.
ellerin masum bir çocuğun,
haykırışı değil.
ne bulutların huzur veren,
ne de denizin tartışılmaz mavisi,
Gün usulca çekilirken,
Rıhtımından ömrümün.
Düştü aklıma gülüşün,
Öpüşün.
Yitirmediklerimiz vardı,
Yitirdiklerimizin gölgesinde,
Ey sevgili,
Kimler bilsin aşkınla har olmuş
Bu gönlün kıymetini.
Sen yokken,
Ne Eyyub olurum ben,
Sabrı dağları inleten.
Milyon kere öğütledim,
Aç susuz bıraktım,
Vurdum alnından.
Yine de vazgeçmedi sevgili,
Gönlümdeki tahtından.
Azad etmedi beni,
Yeniden inandığımız,
O her şey iyi olacak şarkısını,
Besteleyen gündelikçi çocuk.
Onurlu düşlerinden,
Bir iki kelam et.
Dökülsün gözlerinden,
Papatya gülüşlerinle,
Tasviri olmayan bir cennettir;
Umut mavisi gözlerin.
Hangi ara yasakladın,
Nerde o pembe sözlerin?
Hep ramak kala bırakmadın mı,
Sarı saçlarını,
Göğün maviliğinde savur
Sarsın cihanı,
Bahar bahar tebessümün.
Tutulsun ay ve güneş,
Teninin tılsımında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!