Açtım gözlerimi güne bin öfkeyle
Ağlasam olmuyor gülsem olmuyor
Azap rüzgarı sarmış dört yanımı
Yaşasam olmuyor yaşamasam olmuyor
Sindiremez oldum içime ihanetleri
Çarkına takılmış can çekmekteyim
Teslim olmamak için direnmekteyim
Haylı zaman oldu hep meraktayım
Yıllar oldu yıllar ölü gibisin ölü gibisin
Özüne dönemeyen yangın gibisin
Her ayrılık soğuk ölüm kokar
Zan etme ki şimşek boşa çakar
Öyle bakma gönül bu taşı bile yakar
Kalp yanar gözler Acı gözyaşı döker
Örtbas etmek insani değil unutmadık unutmayiz
Ölüyoruz
Bu ne acı şerbet ki her gün
Biz içiyoruz
Ağaç yaprak döker gibi
Zehir verseydin bal diye yutardım
Uğrunda saatlerce nöbet tutardım
Ne isteseydin benden onu yapardım
Değmezmiş sana ömrümün hırsızı
Herşeyini anladım anlatma boşa
Bir zamanlar bende yalvarmıştım
Ardında göz yaşlarımı dökmiştim
Terk edişiyle deliye dönmiştim
Ne fayda ağladım anlayan olmadı
Boşuna dil döktüm boyun büktüm
Kurtulsun güneş insanlık kirinden
Kin nefret yazılmıyor hiç bir dinden
Yaralıdır doğa ağlıyor derinden
Yürek nehir olsun aksın sevgiye
Kutsal topraklar susamış sevgiye
Bilmem ki ne istersin canımdan
Ilmik ilmik dolanırsın kanımdan
Sanki birşeyler kopuyor solumdan
Nerdesin yâr nerdesin yâr nerdesin
Gözlerimde amansız perdesin
Nerdesin yâr nerdesin yâr nerdesin
NEREYE KADAR SABIR
Yine herşey teryüz olmuş
işler hiç iyi gitmiyor doğru söyleyenler eza cezaya tabi tutuluyor aydınlar içerde
cahil yalaka ve ispiyoncuya mükafat var bu nasıl bir rezil sistem bu nasıl bir düzen ak ile karayı ayırt edemiyoruz
Kimseye gözünün üstünde kaşın var diyemiyoruz
Sana olan hayalerim bir bir yıkıldı
Umutsuzluk toplandı başıma çakıldı
Kalan resimlerimiz bir bir yakıldı
Ne sen kurtuldun hüzünden ne ben yaradan
Aşkımız bir efsaneydi bütün dillerde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!