Mehmet Ali Şiiri - Yusuf Kemal Çetin

Dün öğle zamanıydı.....

Harika bir günü daha,
Yaşayacağımı düşünürken,
Üzüldüm.
Kuytu bir cadde'de,
En iyi eski bir dosta,
Mehmet Ali'ye rastladım.
Dertleştikçe ağladım.
Üç gün olmuş,
Annesi vefat edeli.
Bana ulaşamamış,
Gidemedim cenazeye.
Derin bir yara açıldı göğsümde.
Kalbim bedenimden uçtu gitti.
Kendimi çok suçlu hissettim.
Gömülüp üzerine toprak atılırken,
Bir Fatiha bir Yasin okumak isterdim.
Yine dualar edeceğim ama,
O an'da çok önemliydi.
Ölüm şeklini anlattı bana.
Gözlerim yerinden fırladı.
Kalbim durdu duracaktı.
O an durdum kaldım zaman durdu.
Ben biranda yaşlandım.
Gözleri yerinden çıkmış.
Dili dışarda ters dönüp,
Ağzı yamulmuş.
O anlattıkça ben yutkunamadım.
Aman Yarabbim.....

Doğarken aklımız başımızda değildi Mehmet Ali,
Ne acı ile doğduğumuzu hatırlayamazken,
Ölürken,
Herşey bize tasdik edilmiş öleceğiz.
Çok doğru yaşayıp güzel ölelim.
Aklıma babacığım geldi Mehmet Ali.
Altıncı ayın otuzu 2007'de,
Vefat etmişti.
Ne kader,
Ailece memleketteydiniz,
Gelememiştiniz.
Önemli değil ruhun yeter Mehmet Ali.
Sen annenin ölümünü anlatınca,
Ben babamın ölümüne şükrettim.
Ben annemi değiştirmeye giderken hastaneye,
Vefat haberini yolda almıştım.
Annem anlatıyor,
Aileye hakkını helal edip,
Kelime-i şahadet getirmiş.
Annem geldi beni almaya derken,
Annem gözyaşlarını tutamamış.
Hafifi acı ve gülümseme ile,
Ruhunu teslim etmiş Mehmet Ali.....

Daha sonra ben,
Ve diğerlerimiz geldi hastane'ye.
İçeriye girdiğimde sol gözü açıktı.
O anı,
Giden ruhunu izliyordu.
Ellerimle gözlerini kapatırken,
Delice boynuna sarıldım.
Yanağını okşarken,
Saçlarını kokladım.
Sorma Mehmet Ali,
Gözyaşlarımı tutamadım.
Biliyordum,
Yüzüne kondurduğum buseler son kezdi.
Artık onu hiç göremeyeceğim gibi,
Öpemeyeceğimde.
Şimdi mi?
Bir eş,
İki kız,
Bir erkek,
Gece gündüz unutmadan,
Yorulmadan yıllara yenilmeden,
Yaşadığımız üzüntü,
Döktüğümüz gözyaşı ile,
Babamıza dua ediyoruz.
Herşey Allah'tan Mehmet Ali.
Ölen İnsanı Yaşatmakta,
Hatırlamakla Elimizdedir......

08/10/2007
p.tesi