Mehmet Aksu: Hayatı, Biyografisi, Eserle ...

İnsanlar duygularının sancısını çeker günlerce. Bu duygular insanın belleğinde bazen takılı kalır. Yumaklanmış duygular sürekli aynı noktaya çarpar. İçimi bir şeyler kemiriyor dedirttirir insana. Bu çırpıntı bazen bir günü alabileceği gibi yılları da alabilir ve karmaşıklığın içerisinden ayrıntıları seçebilmeye hamile kalır insan.

İlham denilen duyguda, şairin sancılarının beyinde örtülemez hale gelmesinin sonucu,özün sunumundan bir resimlemedir. Buna da şiir denir. Özün değişik dalgalardan haykırışıdır yani.

Ben şiirlerimi, taşımış olduğum yükü yüreğimin zikir ettiği hedefe koymak, onun mutluluğunu sormak için yazarım. Özün korunmasının ve anlatımının ateşini taşırım içimde hep. Bu benim sevdamdır. Güneşin ve gülün paylaşımı kadar.

Şairler özü keşif edilmemiş dünya güzelliklerini görme, tebliğ etme sorumluluğu içerisinde mükemmeli arayan ve sunan erlerdir.

Günümüzde ekonomik gücü elinde bulunduran batılı ülkeler kendi kültürlerini yayma, yaşatma düşüncelerini genişleterek ülkemizi de çemberine dahil etmişlerdir. Toplumumuza batılaştırma aşısı yapılmıştır. Metafizikten ve şiirden uzaklaşmasından dolayı toplumumuzun, huzur çemberi kırılmış ve kayıplar vermiştir. Merkezden uzaklaştıkça özün sıfırlanacağı inancındayım.

Sanatın sanat ahlakına uygun fakat amacının topluma yön olması düşüncesindeyim. Özden kopuk hiçbir sanat dengesini sağlayamaz. Sanatsız da hiçbir millet; Millet olarak kalamaz. Şiir de edebiyat sanatının öz damarıdır.

Şiir evrenseldir. İnsanla başlar, insanla biter. Şiiri biçim olarak bir enstrümana benzete biliriz. İster ney üflensin, ister bağlamanın tellerine vurulsun; Sonucunda müzikle bir anlatım tamamlanır. Şiir de; İster serbest vezinle yazılmış olsun, ister hece vezini ile ses yapısı, ritmi zikri vardır. Asıl olan; Şiirin iç ritmi ile yönüne vermiş olduğu ışıktır. Şiir müzikten ve resimden kopuk olduğu zaman cılız kalır.

Şiir; Felsefe, ritim, ses ve yönle vardır. Birisi eksik olduğu zaman direnemez yarınlara.

Bana göre şiirde yön; Ölçüt olarak ilk kıstastır. Yönsüz şiirler maneviyattan uzak, yeni dün-ya ya niyetlenmemiş eğlence için yazılmış şiirlerdir.

Bugün Hz. Mevlana'nın Mesnevisi hala etkisini sürdürebiliyorsa; Şiirdeki zikir edilen yönün öz kabuğundan kopmamış haliyle sunumundandır. Yön doğru ise, zaman düşünceyi örtemeyecektir. Sonsuza doğru engel tanımadan uzanacaktır.

...
Özün paylaşımı evrenseldir,
Şiir kadar, su kadar.
Hiçbir şey zor değildir,
Nefsi körlemek kadar.
Emanet gönülde,
Secde ister.
Ömrün kalanı kadar.


01.04.2002
Mehmet AKSU
Şair

(Başka Dağlar Var- Dolunay Yay.K.Maraş/2002)