Ne acınacak haldeyim Tanrım!
böyle yalnız,ortada, sefil
bir yalana muhtaç!
Hüzünlüdür bütün oruspular
mutluluk uzak,
huzursa ütopyadır onlar için
sevinmeyi de bilmezler
tıpkı şairin sevmeyi bilmemesi gibi.....
Yoksulluk bir kene gibi yapışıp emmişti
bütün umutlarını,
sonrası sefalet, sonrası zulüm
yalan yok utanıyorlardı da
ve gizli gizli ağlamışlılkları da vardı........
Aç kurtlar mı, köpekler mi,
kimler düşmüş bu hale?
ağlayamamak Tanrım ne acı
köpekler bile ağlayacakken bu sefalete......
İnsan hem yoldur hem de yolcu
yolu düşenler ondan geçer,
o da başkasından...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!