Ayakkabıları yırtık, gözleri yorgun!
Bazen gider bir ağaç altında oturur
Bakardı gökyüzüne doğru, öyle durgun!
Şüphesiz iyi şeyleri düşünüyordur...
Siz bakmayın yırtık ayakkabılarına!
Ayak uçlarında aramayın itibar!
İtibar onun duruşunda, zekasında
Hakk’ı hakikati anlatmasında yatar…
Mehmet Akif dertleriyle yorgun bir şahit!
Hem zulmün, hem de başkaldırının şahidi...
O, aklıyla bir tevhit ehli, bir muvahhit,
Münafık düşmanı bir İslam mücahidi!
Ağlamak meydan okumaktır zalimlere.
O da bazen ağlamıştır, tarih bahsetmez!
Bulaşmamak için her türlü pisliklere!
Sel olmuştur göz pınarları, pek bilinmez.
O hem düşün insanı hem büyük şair!
Tutarlıdır, sevmedi haramı yalanı...
Yırtık pabuçlarını gururla giymiştir.
Onurunu koruyup sevmiştir vatanı!
Tutarlıdır vatanını terk ederken de!
Herkes, hatta Osmanlı Ailesi bile
Giderken batıya, Rumeli ötesine
O gitti Mısır’a, bir Osmanlı İl’ine...
Pendik/20.04.2019
Kayıt Tarihi : 10.7.2022 12:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!