Gecemsin zifiri karanlığım
Görmek isterdim gözlerini
Rüzgar gibi, ıslık gibi hissetmek
Adım adım sana gelmek
Ve şimdi görmek isterdim gözlerini
Bugüne kadar yoksul yaşadım
Yudum yudum tadarken bu şehri
Yağmurlar boşa yağmış, rüzgar boşa esmiş
Sensiz koca bir İstanbul yaşadım
Aç gezdiğim oldu, tok gezdiğimde
Yaram derin bakma ile görülmez
İçimdeki fırtınaya söz geçmez
Mahkumum hakimler cezamı biçmez
Gurbetteyim yarim buraya göçmez
Çilemi bir Ferhat bilir bir Şirin
Ben dizlerinde ölürüm
Mezarım gözlerine kazılır
Ve sonra gömülürüm
Gözlerinden yaş olur süzülürüm
Sen ağlarsın ben üzülürüm
Senide yüreğime ektim gülyüzlüm
Geceme sesin değil kan damlayacak
Seni riyasız sevdim bahar gözlüm
Gözlerime haram ettim gözyaşını
Artık kan ağlayacak
İstanbul’u unutmak kolay mı
Hiç gezmediğim sokaklarını bile unutmam
Unutulmak İstanbul’a yakışır mı
Ağlar gözleri İstanbul’un
Yüreğim titrer unutamam
Sensizim, yaprak yeşili gözlerin
Ansızın aklıma düştün
Gitmiyor kulağımdan tatlı sözlerin
Sen gerçek değildin sen düştün
Sen duyduğum en güzel gülüştün
Sensizim, yaprak yeşili gözlerin
Dilim seni anlatamaz
Kalemim bir türlü yazmaz
Susar yürek yankılandığında adın
Sen hayatımdaki en tatlı kadın
Irmak gibi aktın geçtin
Herkes döndü sen dönmedin
İnsan çok zalim kader masum
Büyük bir sahrada aç ve susuzum
Yüreğimi sıksalar damlamaz kanım
Ağlayamaz gözlerim yağmursuzum
Sürgündeyim gecelerdir taraf hüzün
Gözyaşı ezelden yazımız bizim
Kırıktır yıllardır mızrabım sazım
Neden aşktan yana gülmüyor yüzüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!