Mehmet Âkif'e Zeyl

yetmez mi musab olduğumuz bunca devâhi
ağzım kurusun,yok musun ey adli-i İlahî!

Mehmet Âkif Ersoy

-bu şiir, Türk rûhunun lisanıdır, benim değil

Derdinle ne garip hallere düştüm
Her şeyim tamam da akıldı noksan
Yağmur yaş demeden yollara düştüm
İçim ürperiyor: Ya Gökte Yoksan!

Ya yolu kaybettim ya ben kayboldum
Ne olur bir yerden karşıma çıksan
Tepeden tırnağa sırsıklam oldum
İçim ürperiyor: Ya Gökte Yoksan!

Elbisem gündelik papucum delik
Haberin olsa da Cennete soksan
Keder yüreğimi deldi üstelik
İçim ürperiyor:Ya Gökte Yoksan!

Ne kadar üşüdüm nasıl acıktım
Merhamet etsen de ecelim kılsan
Sanırsın şu anda Tûfândan çıktım
İçim ürperiyor: Ya Gökte Yoksan!

Kıyâmete kadar senle bakışssak
Ne sen soru sorsan ne ben konuşsam
Derin bir nisyânın içine düşsek
İçim ürperiyor: Ya Gökte Yoksan!

Yanlış mı aklımda kalmış acaba
Nahnü kasemna min Rabbena
Boşa mı gidecek bu kadar duâ
İçim ürperiyor: Ya Gökte Yoksan!

Orhan Gencebay dinlerken... Cemâl Sâfînin affına mahsûben
7 Ocak 2012

Hüseyin Bülent Oskay