1873 İstanbul'da bir güneş doğdu
İnsanlığa umut Mehmet Akif'tir
Hocası bu güneşi gözlerinden okudu
Yaralarımıza cerrah, Mehmet Akif'tir
İslamdı yolu Kur'an'dı rehberi
Gönlümüzün tahtıydı yeri
Ona muhabbetimiz derin mi derindi
Ruhumuza refah, Mehmet Akif'tir
Duramazdı, İstiklal Marşı'nı yazdı
Susuz Yürekleri bir bir kazdı
Ne kadar övsek , övgüler de azdı
Sığındığımız dergâh, Mehmet Akif'tir
Neşter vurdu yaramıza tabib oldu
Duygularımıza bir bir sahib oldu
Sığınak oldu yol oldu gönüllere talib oldu
Milletimize Fettah, Mehmet Akiftir
On bir yıllık hasret yürekleri yakardı
Bir hastalık var bitmez, Akif'i yıkardı
Akif'in damarlarından asil kan, akardı
Dertlere izah, Mehmet Akif'tir
1936 düşünceler soğuktu
Bu nasıl veda? Saflarda kimse yoktu
Üniversiteli gençler neyse ki çoktu
Gittiğimiz güzergâh, Mehmet Akif'tir
Zaman yorulmuş , gökyüzü durgun
Kalpler delik deşik sanki yemiş kurşun
Akif aramizda yok herşey kenara dursun
Toprağa sarılan Şah, Mehmet Akif'tir
Kayıt Tarihi : 8.11.2019 08:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!