Affına sığınarak...
Şimdi sıra sende, sana çattılar
Utandım ağladım, utandım üstad!
Sonunda sana da çamur attılar,
Utandım ağladım, kahroldum üstad.
Bir densiz kuyuya bir taş attı
Echel-ü cühela koştu sataştı,
Bir duyan yalanı bire bin kattı
Utandım ağladım, kahroldum üstad.
Zaten moda oldu ecdada sövmek,
Fatih’e kahretmek, Murat’ı yermek,
Daha olmadıysa… toptan reddetmek
Utandım ağladım, kahroldum üstad.
Nerde senin aşkın bunlarda nerde?
Nankörlük... ne yazık; var bu beşerde.
Ne olur affeyle ruz-ı mahşerde
Utandım ağladım, kahroldum üstad!
Helal et hakkını, affeyle üstad...
Kayıt Tarihi : 31.3.2007 17:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Özellikle İstiklal Marşımızın kabulünün yıldönümlerinde bazı güdümlü güruhlar o abide insana çatmaya çalışıyorlar. Galiba şu söz çağımızın ne kadar yozlaştığını ispatlıyor: ' Hiçbir başarı cezasız kalmaz! ' Ama bu bedhahlar yanılıyorlar. Asım'ın Nesli şükür ki var ve her geçen gün de uyanıyor bu millet. Mısralarım -umarım bir parça- o büyük insana layık olmuştur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!