Nedir bu erkek hegemonyası?
Kadın dediğin hoş kokulu gül kolonyası
Ülkede bir hüzün,ölü kadınların yası
Kesmeseler sesini duyar elbet biri bu avazı.
Yaşamayı unutturdun bana,gülmedin bugün
Nasıl hislere sahipsin çözemedim
Hani o eli ayağına dolaşan?
Nerede? Ben niye göremedim?
Şartlar zorlaştı be güzelim
Umutlarımı çalmadan önce bari ben kapını çalsaydım
Bana yaşamayı öğret,birlikte yaşamayı
Gelecekten bir günüm ol,mutlu anlarıma tanık...
Korku doluyor içim,kabul edemem senden uzaklaşmayı
Kendimle seni sevmek konusunda anlaştık
Bir gölgenin ışığa muhtaç olması kimin umurunda
Sözün söyleyeni bağlamayalı uzun zaman oldu
Sükûtun adresini ise bilen yok
Ağzı olanın dişleri de var değil mi?
Konuşurken nasıl da gösteriyor otuz ikisini de birden
Oysa ısıracak “it” dişini göstermiyordu
İkimiz de yalınız,saf duygular besliyoruz birbirimize karşı
Ve ikimiz de yalnızız,kendi aramıza bir başkasını alamayız
Anı yaşıyoruz,hoş olmayan bir anı
Gücümüz yetmiyor,durduramıyoruz zamanı
Hastayız hepimiz yok mu bunun dermanı?
Susmuyorlar,dindiremiyoruz bu feryadı.
Belki de bir yanlışın içinde hapsediyorum kendimi
Umutsuz gelecekler bekliyor beni
Anın sarhoşluğuyla geçmişimdir kendimden belki de
Ayılmak istiyorum, midemi bulandırıyor bu hayat
Çok yerden su aldı artık bu gemi
Galiba batıyor derinlere doğru
geçmiyor günler
sensiz üzüntüler
direniyorum yokluğuna
geldi bir anlık boşluğuma
zor geliyor artık
biz bu devri kapattık
Nasılsın diye sormuştun ya
Ben de bildiğin gibi demiştim
Aslında bildiğin birşey yoktu hakkımda
Ya da bildiğin şey bende yoktu
Kayboluyordum günden güne
Denk geldin bugünlerde
Çıkarıp sökün kalbimi
Kan pompalamaktan başka işe yaramıyor
Sürekli kırılıp duruyor artık
Kimse bir adım öne çıksın sahibi
Alıp götürsün benden uzaklara
Fark atayım sevmelere uzak ara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!