Mehmet 15- Müslük Ebe Şiiri - İbrahim Çe ...

de! onu decem,

köydekinnerin hepiciğine depeden bakardı

alçaklarda eğleşmezdi[1]

deği yaddan yabandan,

köyden gelen dünürcülere bile

bi “-hoş geldin” bile demez,

yüz vermez, yüzlerine ğülmez

çay-gayfa eletmez,

hızmat etmez kimseye

“-yaşım da(ha) güçcük

benden böyükler duru(r) kana” deye geri çeviri(r) di

“-gıı gocaya varmayon mu” deyennere

“-goca goca daş düşsün depenize” derdi

Müslüğ Ebe bi tefasında bize ğeldiydi

ona neyise[2]

“-gelen geden yokmu gayrııık” deyince

ebem “-olmamı ay gelin emme

bizim abıla kimseleri beğenmeyoru

ağzı yokarlarda

aşşadan yemeyoru” dediydi

o’da “-ben onun gadak gözel olsam

ya gadı derin, ya gaymakam

hemi de en gözeline varın”

dediydi

dünkü ğibi gözümün öğünde

o ğün ik-diba halama o ğözünen bakdım

hakgaten köyde onun üsdüne

gözel yoğudu

o ğünden sonura halam gözüme

bi başga göründü ne yalan söyleyen

gararım garar

ben halam gibi biriynen evlencen

uzun boylu

uzun sarı saşlı

canlı benizli

toplu

galem gaşlı

tay gibi

[1] eğleşmek/eğlenmek: oyalanmak, vakit geçirmek, beklemek, durmak

[2] o ne karışıyor, onu nerden ilgilendiriyon, kahyasımı anlamında